Je hart. Motor, graadmeter, poortwachter, een kostbaar bezit, van levensbelang, maar vooral hét orgaan waar het bij duursport, zoals hardlopen bijvoorbeeld, natuurlijk allemaal om te doen is. Door de efficiëntie van dit orgaan te vergroten in samenwerking met longen en spieren, verbeter je je conditie.
Het hart pompt bloed met zuurstof erin, wat vanuit je longen wordt aangevoerd, naar je spieren en bevoorraadt ze zo met brandstoffen. Dit O2 help de suikers, vetten en vetzuren te verbranden, en deze suikers (ofwel koolhydraten) en vetten zijn je energietoevoer van je spier. Je verbranding in de spieren is hier redelijk traag, dus je spier heeft genoeg tijd om het vrijgekomen afval, melkzuur, weer af te voeren. Dit soort verbranding vindt plaats binnen een bepaald hartslagfrequentiegebied. Bijvoorbeeld, ik lul maar wat, tussen de 130 en de 145 slagen per minuut. Dit soort training heet aërobe training en is tevens de manier om je cardiovasculaire systeem te trainen, dus je hart en longen. Denk bij dit soort training aan een lekker stukje joggen waarbij je nog net een comfortabel gesprek kunt voeren.
Op het moment dat je zoveel inspanning levert dat alleen het zuurstof niet voldoende is voor je spieren om zich te blijven samentrekken, schakel je over op anaerobe training. Je spier zal geen zuurstof meer betrekken bij de verbranding en je spier zal voornamelijk suikers gebruiken als brandstof. Wat nog vervelender is, je melkzuur kan niet meer zo snel worden afgevoerd en je voelt hem al aankomen, je zult verzuren. Je kent het wel, branderig gevoel, niet fijn. Dit soort verbranding vind plaats als je boven je aerobe drempel traint. Je zult dit niet lang volhouden. Als je dit elke keer ervaart tijdens het lopen train je veel te zwaar. Boven je aerobe drempel wil niks anders zeggen dan op een voor jou te hoge hartslag. Wat die waardes zijn, verschilt per persoon en per persoon schommelt het ook nog. Het heeft te maken met je rusthartslag en je maximale hartslag. Je rusthartslag dat is je hartslag wanneer je je ogen open doet en nog in bed ligt, zal wat lager worden naarmate je conditie toeneemt, is dus trainbaar. Je maximale hartslag is min of meer aangeboren en niet te trainen, zegt niks over je conditie, maar neemt wel iets af naarmate je ouder wordt.
Een belangrijke onderscheid is dat je bij aerobe training voornamelijk vet verbrandt en bij anaerobe training voornamelijk suikers. Dus die fanatiekelingen die zich helemaal kapotmaken op hun spinningbike of in het squashhok, omdat ze willen afvallen, trainen niet echt efficiënt of effectief, want ze verbranden voornamelijk zijn of haar avondeten en het AA-drankje. Willen diegenen graag afvallen, dan kunnen zij beter 3 keer per week een stukje joggen.
Klinkt als
fijne muziek in de oren, of niet!?
Wat een handig hulpmiddel bij dit alles kan zijn, is een
hartslagmeter. En wat nog handiger is, kennis van je termen als maximale hartslag, rustpols, omslagpunt en weten hoe toe te passen. Gaat mij voorlopig even te ver. Ik trek zo gewoon de schoenen weer aan, voor les 14, en ga lopen met Evy. Ik moet eerst maar eens 30 minuten nonstop kunnen joggen. Wel een regenjasje aan, want de regenwolk op
buienradar strekt van de Noordzee tot aan Dusseldorf. Weet je, eigenlijk intresseert het me geen reet dat het regent, ik heb gewoon zin om te lopen...en dat ga ik nu ook doen!
